Zasadą jest, iż pozew wnosi się do sądu właściwego według miejsca zamieszkania pozwanego. W większości spraw cywilnych tak właśnie jest. Ale nie zawsze. Czasami przepisy dają stronie, która chce wnieść do sądu pozew, możliwość wyboru. (kodeks postępowania cywilnego określa to jako “właściwość przemienna”)

art. 32 k. p. c. :

Powództwo o roszczenie alimentacyjne oraz o ustalenie pochodzenia dziecka i związane z tym roszczenia wytoczyć można według miejsca zamieszkania osoby uprawnionej.

To praktyczne rozwiązanie. Rozwiązanie takie ma ułatwić osobie uprawnionej do alimentów ich dochodzenie na drodze sądowej.

Zdarza się przecież często, iż po rozwodzie (rozstaniu) byli małżonkowie czy partnerzy nie mieszkają w tym samym mieście- weźmy taki przykład:

Małżonkowie/partnerzy w czasie trwania małżeństwa czy związku  mieszkali w Krakowie. Po rozwodzie kobieta  wraz z dzieckiem pozostała w Krakowie, a “były”  wyprowadził się do Gdańska… Dla kobiety, która chciałaby dochodzić alimentów na dziecko konieczność przeprowadzenia całej sprawy przed sądem w Gdańsku byłaby dość kłopotliwa.

A co jeśli alimenty zostały zasądzone przez sąd w wyroku rozwodowym, a po pewnym czasie zaistniała potrzeba, aby wystąpić o ich podwyższenie? Czy także w takiej sytuacji można wnieść pozew do sądu właściwego według miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do alimentów?

Przepis kodeksu doprecyzowany został uchwałą Sądu Najwyższego:

Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 16 kwietnia 1991 r. ,sygn. akt : III CZP 24/91

Żądanie zmiany wysokości świadczeń alimentacyjnych jest roszczeniem alimentacyjnym w rozumieniu art. 32 k. p. c, niezależnie od powoływanej przez stronę powodową podstawy.

Ps. zauważ, iż mowa jest w przepisie o “miejscu zamieszkania”, a nie “miejscu zameldowania”.