W sprawie o rozwód sąd zasądza alimenty na wspólne małoletnie dzieci rozwodzących się stron.
Tak, oczywiście: sąd rejonowy może też zasądzić alimenty na dziecko w osobnym postępowaniu, można wnosić o podwyższenie alimentów, które zostały zasądzone wyrokiem sądu okręgowego w sprawie o rozwód- ale nie to jest przedmiotem dzisiejszego wpisu.
W tematyce alimentów powstało całkiem sporo różnych mitów. Dotyczą one tego co wpływa na wysokość alimentów, od kiedy płaci się alimenty
Może spotkałeś się z twierdzeniem, że alimenty “należą się” do czasu aż dziecko skończy 18 lat? To chyba dość często spotykane twierdzenie, gdyż wiele razy słyszałam od klientów, że gdzieś tak czytali. Tyle że… w praktyce wcale tak to nie wygląda. Nie ma przepisu – ani w kodeksie rodzinnym, ani w żadnej innej ustawie – z którego to przepisu wynikałoby, że alimenty płaci się tylko do czasu aż dziecko skończy 18 lat. Nie jest tak, iż w dniu 18-tych urodzin dziecka obowiązek alimentacyjny nagle w magiczny sposób wygaśnie.
Sytuacje mogą być bardzo różne:
Może być tak, iż dorosłe już dziecko studiuje i nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Możliwa jest też sytuacja, iż dorosłe dziecko nie uczy się i nie chce podjąć żadnej pracy, chociaż ma taką możliwość. Są też niestety takie sytuacje, iż dorosłe dziecko ze względu na problemy zdrowotne czy nawet niepełnosprawność podjąć żadnej pracy nie może. To tylko kilka dość często spotykanych sytuacji.
Jednakże zgodnie z dość jednoznacznym stanowiskiem przyjętym w doktrynie:
Pełnoletniość uprawnionego do alimentacji nie oznacza samo przez się, że jest on zdolny do samodzielnego utrzymania.
Tak więc: nie jest tak, iż wraz z osiągnięciem pełnoletniości obowiązek alimentacyjny wygasa.
Alimenty zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego
A podstawa prawna?
Zgodnie z treścią przepisu:
Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
I tak: nie sama tylko wysokość zarobków ma znaczenie.
Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Ponadto:
W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.
O samej zmianie takiego orzeczenia napiszę wkrótce osobny wpis.
I oczywiście coś z orzecznictwa Sądu Najwyższego:
Nie ustaje obowiązek alimentacyjny rodziców wobec pełnoletniego dziecka, które w następstwie choroby nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie (art. 133 § 1 k.r.o.).
(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 1999 r., sygn. akt III CKN 1060/98)
Jeśli stan zdrowia dziecka wymaga opieki innej osoby, pomoc socjalna z natury rzeczy nie ma charakteru stabilnego, to w takiej sytuacji obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci nie wygasa.
(Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 1999 r. sygn. akt II CKN 138/98)
O wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego decyduje kryterium osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymania się. Spełnienie tego kryterium zależy od okoliczności faktycznych.
(Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 października 1998 r. sygn. akt I CKN 853/97)
I w końcu:
W odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, należy brać pod rozwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy ich zdolności oraz cechy charakteru pozwalają na kontynuowanie nauki. Rodzice nie mogą zatem uchylić się od obowiązku alimentowania studiującego dziecka przez powoływanie się na to, że mogłoby ono już “utrzymać się samodzielnie”, gdyby podjęło pracę z chwilą osiągnięcia średniego wykształcenia. Jedynie brak pozytywnych wyników w nauce uzasadniałby ustanie obowiązku alimentacyjnego rodziców.
O wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego przewidzianego art. 133 § 1 k.r.o. decyduje osiągnięcie przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymania się, którą uzyskuje ono z chwilą otrzymania należytego przygotowania do pracy. Może ono obejmować także studia wyższe, jeżeli zdolności i cechy charakteru dziecka pozwalają na kontynuowanie nauki.
(Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1998 r., sygn. akt I CKN 521/98)
Teraz wszystko już jasne?
Tak więc:
-nie ma określonej w przepisach sztywnej granicy wieku, do którego dorosłemu dziecku należałyby się alimenty
-w szczególności nie jest tak, iż po 18-tych urodzinach obowiązek płacenia alimentów “magicznie” sam z siebie wygasa
-sytuacje są bardzo różne, w przypadku niepełnosprawności dziecka ta granica wielu może być nieokreślona czasowo
Masz swoje przemyślenia i chcesz się nimi podzielić? Napisz w komentarzach.
Potrzebujesz mojej pomocy? Napisz do mnie wiadomość.
Obraz autorstwa drobotdean na Freepik
